Përmet, een keer een klein stadje

Na een laatste ontbijtje aan het water rijden we nog 1 keer de steile helling op om de drukte van de badplaats achter ons te laten. Het eerste deel weten de weg en we weten van gisteren ook waar we zeker niet heen moeten. We zien nu ook waar het fout is gegaan. De wegwijsborden sturen ons over een route bovenlangs, waarschijnlijk een net iets nieuwere route (als je niet zelf via de kaart tussendoor de route aanpast..... Want consequent bordjes plaatsen is natuurlijk iets typisch Nederlands ;-)) en wij willen de directe route over een verder prima weg. Onderweg stoppen we bij een leuk koffietentje voor een koffie en wat te eten. We hebben vandaag weer tijd genoeg, dus we doen rustig aan. We besluiten ook om even de auto te laten wassen. Dat kan hier op heel veel plekken en het schijnt erg goed te zijn. We vertellen dat we de auto willen wassen. Dat snapte de man nog net en wij mogen bij het cafeetje aan huis plaatsnemen. Eerst worden de matten eruit gehaald en schoongemaakt, dan komen er een grote stofzuiger en wat doeken voor de binnenkant. Het natte gedeelte voor de buitenkant moet op een andere plek. Als we de sleutel geven, kunnen wij rustig blijven zitten. Alleen.... De elektrische handrem, dat is ingewikkeld. Auto komt niet van de plek. De stem in de auto legt uit wat je moet doen, maar niet in het Albanees. We moeten het toch maar zelf doen. Wat ook betekent dat we de wielen aan weerszijden van een soort smeerput moeten plaatsen.... Dat is wel ff spannend maar met aanwijzingen lukt het zonder er af te schampen. We laten de sleutel in de auto, zodat we hem er niet meer uit hoeven te rijden. Handrem laten we achterwege. De auto wordt volledig afgespoten, gesopt, gedroogd (met de hand) en zelfs de banden worden met een kwastje ingesmeerd. Hij is als nieuw. Handrem gaat er vanzelf op blijkbaar. De beste man krijgt de auto weer niet weg... Geven hem even uitleg met handen en voeten en dan lukt het. We mogen onze Honda ruilen voor zijn oude Mercedes haha. Toch maar niet. We schrikken van we moeten betalen.... Hij steekt 5 vingers op. Voorzichtig pakken we briefje van 500 lek (minder dan € 4,50) goed? Ja.... We doen er een fooi van 200 lek bij. Man blij, wij blij. Vriendelijk worden we uitgezwaaid. Topervaring 😊 

Door dit uurtje autowassen zijn we rond half 3 op de nieuwe plek van bestemming. Geen drukte, makkelijk parkeren en een vriendelijke ontvangst door een niet-Engelssprekende mevrouw met een hapje en een glaasje water. Zijn blij dat we in principe alles kunnen eten zonder allergische reactie e.d., want geen idee wat het is 😃 maar het smaakte lekker. 

Even later komt een Engelssprekende man die ons de kamer laat zien en uitleg geeft over het ontbijt. Ziet er top uit. Uitzicht op het 's middags rustige plein, grote ramen. Middenin de stad (misschien wel dorp.... 11000 inwoners) en toch goed bereikbaar. Hier vermaken we ons wel even denken we. 

We lopen wat rond door het plaatsje, heel rustig, veel winkels zijn dicht. Drinken wat op het terras bij het guesthouse en aan het eind van de middag even terug naar de kamer om op te frissen (en te schuilen voor de behoorlijk fikse regenbui). We wachten tot het droog wordt en gaan op zoek naar een restaurantje. We hadden via de reviews op Google Maps een aantal leuke gezien. 1 kiezen we eruit en per ongeluk komen we bij de buren van dit restaurant uit.. Hihi. Te laat in de gaten dat er 2 restaurants direct naast elkaar zaten toen we aan een mevrouw bij de deur vroegen of we er konden eten. Om dan weer weg te gaan, vonden we niet netjes. Zal vast ook goed zijn en inderdaad. We kiezen 2 stukjes vlees en een salade uit. Erg lekker. Als dessert nog een lokaal cakeje en traditiegetrouw koffie en raki. We besluiten om nog ergens wat te drinken. De s middags rustige stad was nu omgetoverd tot een superdruk, levendig plaatsje. Alle winkels open, zelfs de slager. Veel terrassen vol, maar uiteindelijk komen we bij een cafeetje waar plek was. Om te zien wat we kunnen drinken lopen we naar binnen. Daar zit een aantal mensen voetbal te kijken, Rangers-PSV blijkt. Gaan wij ook doen. Bestellen wat te drinken, schaaltje nootjes erbij en zo duurde het afzakkertje iets langer dan gepland, willen natuurlijk wel de wedstrijd afkijken. 

Terug in het guesthouse is de temperatuur op de kamer prima met de ramen open, dus we doen de airco niet aan maar laten de ramen open....dat doen we niet nog een keer.... Wat een levendigheid hier op straat... 🙈🙈 

Na een enigszins onrustig nachtje.... Hadden halverwege de nacht natuurlijk best ramen dicht kunnen doen en de airco aan maar niet gedaan... ontbijten we. Klein ontbijtbuffetje met wat lokale producten. Prima, keer weer wat anders. Vandaag gaan we wandelen hadden we bedacht. In de buurt zijn warmwaterbronnen en daar schijn je volgens reisverslagen op internet ook leuk te kunnen wandelen. We gaan op zoek naar een bakker om een lunch te hebben. We vinden alleen een bakker die naast brood geen andere kleine snacks heeft. Geen probleem, hebben nog pindakaas. Nemen we die pot ook mee. Alleen nog even een mes vinden....ons eigen mes is met het restant van het vorige brood dat volledig hard was geworden in de prullenbak in Ksamil beland komen we achter...Bij een soort Blokker vinden we er een. We kunnen op pad. Ongeveer 20 minuutjes rijden over een niet al te drukke weg. Goed te doen. We vinden een parkeerplaats (blijkt een soort camping) wandelschoenen aan en gaan. We zien en ruiken de baden, klimmen een brug over en dan zien we ook een aantal bordjes als soort start van wandelroutes, 4 verschillende afstanden en tijden, allemaal een rode stip. De langste was 13 km. Als dat het totaal is, prima. Als het geen rondje is maar enkele reis, wellicht wat ver ;-) we beginnen gewoon en als we bij 7 a 8 kilometer niet het idee hebben dat het rondloopt gaan we terug. Overal staan weer rood-wit-rode markeringen. Paden zijn niet lastig, af en toe beetje steil klimmen, maar goed te doen. Aan een tegenligger vragen we of het een rondje is, hij zegt ja. 13 kilometer? Ongeveer zegt hij, misschien iets langer, maar het is nog ver. Dat kan kloppen, we zijn pas 3 km op weg. Vol goede moed lopen we verder. Leuke afwisselende route met uitzicht op omliggende bergen en diepe kloven met heel ver onder ons af en toe zicht op een riviertje. Op een gegeven moment komen we op een weg uit. Geen markering meer te zien. Via Google Maps zien we dat deze onverharde weg weer uitkomt bij de bronnen dus we weten dat we de goede kant op gaan. We zien nog een keer een markering en dan niet meer. We hebben ondertussen op Maps ook het eindpunt van de 13 km wandeling gevonden. Een stuk verder dan de bronnen. Dus we gaan via de weg verder. Er werd nog een lift aangeboden. Die slaan we af. We lopen verder en na 11,5 kilometer en 780 hoogtemeters stijging zijn we bij het cafeetje bij de bronnen. Weer lekker bezig geweest maar ver genoeg zo. We nemen een lekker koel drankje want 30 graden met stukken in volle zon maakt dorstig en dan gaan we richting de bronnen om even te voelen. Het eerste bad is heel rustig. Dat is lekker, scheelt ook weer een klim over een steile brug. We verwachten warm water maar dit is fris. Net zo lekker met dit weer. Dus we laten ons er in zakken, koelen lekker beetje af en laten de rest van de baden zitten. Vervolgens terug naar de auto en douchen.... Je kunt de zwavel wel ruiken namelijk 🤢 Verder rustig dagje met een rakiproeverijtje bij het guesthouse om nog iets mee naar huis te kunnen nemen. 's Avonds eten we bij een soort snackbar, halen een toetje bij een banketbakker en spelen potje Qwixx bij een cafeetje. Op tijd naar bed met ramen dicht en airco aan. Morgen (zo dus) weer verder. Dit keer naar een iets grotere stad. Tot later.