Ksamil, een te klein plaatsje voor zoveel toeristen maar wel mooi

Vanuit het Nationaal Park vertrekken we richting de kust om 4 nachten in een bungalowtje te verblijven. De route ernaartoe was heel mooi. Veel bochten, mooie uitzichten. 

We moesten door een kustplaats, niet zo groot als Vlore 2 dagen geleden, maar Sarande was ook weer erg druk (hadden ook ergens verkeerde keus gemaakt qua afslag....hielp niet mee....) Maar uiteindelijk zitten we op de enige weg die er is naar Ksamil en daar ligt onze accommodatie ook aan, iets voor de plaats. Gezien de drukte is dat zo gek nog niet :-) De weg ernaar toe is wel nogal steil.... Als je de afslag neemt, lijkt het of je zo de diepte in stort. Maar eenmaal rijdend en remmend gaat het best goed. We checken in en nemen wat te drinken bij het restaurant. Handig, wie weet gaan we er ook nog een keer eten. Staat goed bekend om de verse vis. Rond half 4 gaan we richting het plaatsje om te zien hoe het er uit ziet. Nemen gelijk 2 rugzakken mee voor een paar boodschappen, hebben nu weer een keer een koelkast (en een mogelijkheid om op je eigen plekje buiten te zitten, erg fijn). We moeten een kleine 2 km langs de weg lopen. Niet ideaal maar er is aan de linkerkant wel een verbreding dus goed te doen (en op de terugweg vinden we een onverharde parallelweg die de helft van het stuk al wegneemt) We komen langs de Big Market.... Hij was alleen niet big, althans niet op de foodafdeling maar we vinden wat we nodig hebben, drinken. Vervolgens komen we langs een bakker, daar halen we een erg lekkere tortilla voor onderweg, zodat we op een terras genoeg hebben aan wat te drinken. We slenteren de stad door en lopen wat langs strandtentjes. Gezellig druk overal en het strand ziet er erg mooi uit, met uitzicht op rotsen, eilandjes en een heel mooie blauwe heldere zee. Uiteindelijk vinden we een plekje om wat te drinken. Na op de terugweg geld te hebben gepind, want contant geld heb je eigenlijk altijd nodig, zelfs bij een groot deel van de accommodaties die we hebben uitgezocht (en voor een deel in kleinere coupures hebben omgewisseld....deze bank gaf ons namelijk briefjes van 10.000 lek, dat is voor hier wel veel (circa € 85)) gaan we kijken wat we eens zullen eten. Overal nog best rustig dus we lopen verder. De strandtenten zijn bijna leeg, ook niet gezellig. We kijken naar de lucht en denken.... In het donker terug is misschien niet zo'n goed idee. Laten we maar bij ons restaurant eten. Dat was maar goed ook....toen we er net zaten begon het te onweren en viel de stroom uit... We kiezen vis uit, natuurlijk eerst ook weer eens iets wat er niet was, en een bordje friet erbij. De ober gaf al aan dat het misschien even kon duren door de stroomuitval maar geen probleem. We zijn toch al ongeveer thuis. De friet komt eerst... Is op wanneer het voorgerecht en het hoofdgerecht tegelijk komt. Beetje jammer maar de smaak was goed. Tafel naast ons probeert uit te leggen dat ze eerst voor- en dan hoofdgerecht willen omdat het vaak tegelijk komt normaal ....dus dit had niet te maken met de stroomuitval 😁 Net voordat we klaar waren begint het ook nog te regenen. Weer stroomuitval en hele grote druppels en aardig afgekoeld. Maar goed ook, want de airco werkt ook niet zonder stroom natuurlijk. Na een paar uur ging de stroom weer aan. We werden wakker van een opstartende airco en een lamp die opeens aan was. Lamp uit en snel verder slapen, ondertussen was het ook wel weer zo opgewarmd in ons huisje dat het fijn was dat de airco weer aan kon. We hebben de wekker gezet voor het ontbijt. Wordt geserveerd in het restaurant. Koffie, water, chemisch sinaasappelsapje, tosti, scrambled egg, tomaat, komkommer, kaas, brood, boter en jam. En wat wespen erbij. Duurt even voordat we alles hebben, maar ook vandaag hebben we tijd genoeg 😊 We hebben bedacht dat we naar het strand gaan. Gisteren zagen we al dat de stranden in de stad vol stonden met ligbedjes en parasols. Misschien is dat iets voor de stad beter. We gaan kijken. Het is een behoorlijke wandeling om bij een strand te komen maar het bespaart wel een boel problemen: file, parkeerplaats vinden, hopen dat je nog weg kunt rijden (lijkt soms wel afgesproken te zijn dat iedereen weggaat in de volgorde van komen maar dan andersom. Laatst aangekomene als 1e weer weg enz), keren op een steile helling in een smal straatje en aanwijzingen van de parkeerwacht negeren (vol en dan toch doorrijden).... Lopen is voor ons prima. Bij het strand aangekomen zien we alleen maar bedjes met parasols. Ook wel fijn natuurlijk. Dus we lopen naar het strand en zien lege bedjes... Met een kartonnetje "reserved" Alles blijkt vol....We drinken wat en lopen terug, ondertussen nog stuk drukker. Heb je net met moeite tegen betaling je auto geparkeerd, kun je weer weg....ai...

Wij lopen naar een strandtent dichtbij ons huisje. Daar is wel plek. Het enige nadeel... Stenen op het strand en we hebben van alles bij ons maar geen slippers.... Maar we hebben een plekje. We lopen voorzichtig richting de zee en dan zijn we er... De Ionische Zee, lekker! Even beetje ronddobberen en terug naar het bedje. Boekje lezen, mensen kijken 😊 Een keer wat anders dan autorijden en wandelen (uiteindelijk alles bij elkaar toch zo'n 17 km gelopen aan het eind van de dag, goede rustdag 😃) Na de lunch, kippensoep in de vorm van dunne aardappelpuree met stukjes kip en risotto (ergens is waarschijnlijk iets fout gegaan in de keuken... Uur gewacht 🙈, of het ligt aan de efficiëntie van de Albanese horeca en/of personeelstekort.... We zien een soort familie, beetje dove opa achter de bar die drankjes klaar zet, een oom die naast parkeerwachter ook de papieren tafellakens op de tafels doet inclusief tafelklemmen, een jongen die alle bestellingen moet opnemen en betalingen doet en af en toe ook nog wat uit serveert en daarnaast twee kinderen die serveren en afruimen. Werkt niet helemaal), maar het eten was goed. Het rondje koffie laten we na een paar keer contact te hebben gezocht maar zitten. 

Terug bij het bedje blijkt de parasol niks geen schaduw meer te geven, dus we besluiten terug te lopen naar ons huisje en daar even paar uur te relaxen en dan 's avonds terug naar de stad te gaan. Het weer ziet er vandaag een stuk beter uit dus waarschijnlijk ook wat minder donker om terug te lopen. 

Richting de stad zijn we weer blij dat we lopend zijn. Wat een drukte. Erg bijzonder om te zien dat er in een soort van file altijd een van de achtersten toetert....alsof zijn voorganger er iets aan kan doen. En dan zijn er mensen die moeten keren of parkeren. Op zich geven Albanezen wel de ruimte, maar het gaat er niet sneller van. We komen aan bij een soort grote kebabzaak zoals je die bij ons ook hebt. Daar hebben we wel zin, niet te ingewikkeld eten. We kiezen wat uit en het was er zo snel ... (Al met al weer op een redelijke wachttijd uitgekomen vandaag ;-)) Eten was erg lekker en erg veel. We komen langs een leuk uitziend cocktailbarretje. Daar drinken we nog wat en dan via de supermarkt naar huis, omdat we niet zeker weten of op zondag ook wat open is en we nog wel wat nodig hebben. We gaan namelijk naar een Nationaal Park met overblijfselen uit de Romeinse en Ottomaanse tijd. 3,5 kilometer buiten de stad. Betekent dus 7 km vanaf ons. Mooie afstand om te lopen dachten we. Zo gezegd zo gedaan. Winkels blijken gewoon open dus we gaan ook even bij de bakker langs voor een lunch. Bijna buiten de stad houden we koffiepauze en bekijken we een dier aan het spit. We dachten een schaap/lam. De weg vervolgend zien we veel geiten. Die lijken er ook wel op.... Terugweg toch even vragen. De weg naar het park toe is redelijk rustig en ook hier loopt een brede strook naast de weg waar we goed op kunnen lopen. Dus prima te doen. Aangekomen bij het park betalen we entree, krijgen plattegrondje mee en bekijken de restanten van wat vroeger enorme bouwwerken waren. Erg mooi om te zien. Zeker de moeite van het lopen waard. Na een paar uur te hebben rondgelopen en onze zelf meegenomen lunch in twee delen te hebben opgegeten lopen we terug richting de stad. Na een paar biertjes bij de koffiestop van de heenweg, blijkt toch een lam te zijn die is besteld. Er hangen nu ook alleen hoofden aan het spit, ook besteld.... We hebben het bij ons vorige verblijf ook op de kaart zien staan, maar het trekt ons nog niet. Wij besluiten vandaag relatief vroeg te eten, zodat we niet nog weer extra heen en weer moeten lopen. Omdat het eten gisteren zo lekker was en je daar niet als enige zit als het vroeg is, gaan we weer voor hetzelfde tentje en dezelfde cocktailbar voor een vroeg afzakkertje. Daarna toch in het donker weer naar huis, maar goed te doen. 

De laatste volle dag hier besluiten we met de auto weg te gaan en Gjirokastër te bekijken (bekend van de kleedjes van Wie is de Mol en een groot kasteel). Misschien toch lekkerder dan onderweg naar de volgende locatie te stoppen wat ons eerste plan was. Nu hebben we alle tijd. Maar goed ook, want we maken vandaag kennis met een "old road" (bordje stond alleen niet aan onze kant van de weg, zagen we op de terugweg..... Hadden wij ook graag geweten, maar goed) Door deze weg lopen we een uur vertraging op. De gemiddelde snelheid lag tussen de 10 en 20 km per uur... Dat schiet natuurlijk niet zo lekker op ....deel van de weg was volledig onverhard. De rest miste hier en daar wat asfalt of beter gezegd had hier en daar wat asfalt. Maar met aangepaste snelheid en veel aandacht voor gaten en kuilen komen we uiteindelijk weer op een normale weg. Nog wel door de bergen/heuvels dus heel hard gaat het niet uit, maar het uitzicht is weer top. Dat was het voordeel van de old road, konden extra lang genieten van de super mooie omgeving 😃. Er stak nog even een schildpadje over, liep netjes tussen de wielen door gelukkig. Uitwijken is geen optie en voor remmen was het te laat. We rijden Gjirokastër in, missen de parkeerplaats, komen in druk nieuw gedeelte, gaan weer terug, want we hadden samen afgesproken, we gaan niet door de oude stad met de auto. Gelukkig zijn hier ook rotondes dus rondje en stukje terug richting de parkeerplaats. Geen bordjes maar lang leve Google Maps. Iets ervoor zien we parkeervakken langs de weg die er ruim genoeg uitzien. Daar parkeren we de auto. We zien het kasteel boven ons liggen dus we moeten in ieder geval omhoog. We zien een steile weg omhoog, die nemen we. Slalommend langs huizen komen we steeds hoger. Via een lange donkere tunnel komen we uiteindelijk bij de opgang naar het kasteel. We verbazen ons bij de entree nog over italianen die een discussie voeren met de mevrouw achter de kassa over de gehanteerde wisselkoers (ook hier kun je in euro's betalen en krijg je lek terug), scheelt nog geen euro voor 4 kaartjes, maar ok... Wij betalen in Lek en gaan naar binnen. Hele grote, heerlijk koele hal met kanonnen e.d. Buiten is er naast een heel mooi uitzicht over de stad ook nog het een en ander te zien. Ze zijn ook dingen aan het restaureren, meerjarenplan. Echt mooi. 

Na het kasteel lopen we richting de oude stad om daar wat rond te kijken. Daar lunchen we en we herkennen het kruispunt van de kleedjes van Wie is de Mol. Leuk om even te zien. We gaan verder geen andere dingen meer bekijken maar besluiten richting de auto te gaan, want we moeten nog 1,5 uur terugrijden (zonder file, zonder old road). Onderweg komen we langs een bijzonder natuurfenomeen, the blue eye. Een bron, heel diep en helder water. Alleen we waren niet de enigen.... Na 2 kilometer komen we aan bij het water. Mensen in het water wat toch echt niet de bedoeling was, observatieplatform met heel veel mensen. Dus we zien dat het water helder is en klaar. Terug naar de auto. De terugweg verliep verder zonder enige vertraging. Al met al, weer een mooie dag! Zo verder naar Permet. Een niet-toeristisch klein stadje in het binnenland. 

Tot daar!!