Bergen 😍🗻⛰️ en het "paradijs"

Vanuit Banská Stiavnica is het zo'n 3 uur rijden naar de bergen, tenzij je over de snellere route gaat zoals Google Maps ons een aantal keren probeert aan te smeren. Maar dat willen we niet. We rijden het eerste deel vooral over veel slingerende wegen, bultje op, bultje af. Daarna komen we op een soort van N-weg maar dan mooier en zeker niet recht. Leuke rit al met al. En om 10 voor half 2, mooi tussen 1 en 2 zoals we bij de eigenaar, Jaroslav, van ons plekje voor een week hadden aangegeven, komen we aan. Super leuk, knus houten huisje met een douche ipv een bad, dat is pas luxe 😃. De eigenaar gaf ons een tip voor een middagprogramma, maar die slaan we over. We lopen naar het supermarktje en de rest van de middag relaxen we op ons zonnige terras. 's Avonds gaan we eten bij een pension op loopafstand. Zij hebben een deal met ons parkje. Gasten van ons park kunnen daar eten, 3 gangen, eten wat de pot schaft, elke dag wat anders, vers gekookt. Daar horen we ook van de ontbijtmogelijkheid, goed plan en allemaal zo lekker dat we na het ontbijt de volgende dag de hele week boeken, gewoon voor het eerst in ons leven een week halfpension 😋  Na het ontbijt komt Jaroslav even vertellen over wandelmogelijkheden. Het meeste waren we al van plan maar hij gaf ons nog de tip om te parkeren in plaatsje verderop en vanaf daar met de trein te gaan. Goed idee..... Alleen dat hadden meer mensen bedacht.... Pfff druk, maar de parkeerplaatsen bij het meer ook. We lopen richting de kabelbaan, daar was het gelukkig minder druk. Leuk tochtje. Boven aangekomen besluiten we naar de top te lopen/te klimmen. Zijn we niet de enigen, beste klim maar wel heel tof. Vanaf de top lopen we terug, helemaal naar beneden. Bij de kabelbaan nemen we lekker alcoholvrije Radler (hier op de tap) met een Snickers en we kunnen de tocht weer aan. Redelijk makkelijke route alleen niet helemaal opgelet want het stuk waar de hoge skischans eindigt is niet echt / echt niet bewandelbaar. Iets terug vinden we een steil graspad, dat gaat nog net. Terug beneden hadden we van Jaroslav nog de tip om naar een ander meer te lopen en dan terug te gaan met de trein maar we hadden eigenlijk al best genoeg gedaan voor vandaag vonden we en instappen op een druk treintraject bij het begin is ook best prettig. Dus we eten nog even een zelf meegenomen broodje en lopen nog even naar het meer, drinken daar nog wat op een terras en op naar de trein. Geen verkeerde keuze. De drukte op het tweede station hadden we goed ingeschat en vanaf het begin was de trein al best gevuld. Mensen werden zo ongeveer de trein ingeduwd... Niet leuk. Bij thuiskomst in het huisje lekker nog even rustig buiten gezeten met een biertje en een begin gemaakt met de Tatratea-proeverij. Lokale alcoholische drank, variërend van 17 tot 72% alcohol en leuke kleine proefverpakking met flesjes van 0,04 liter verkrijgbaar bij onze supermarkt in het dorpje. We hebben besloten te beginnen met de lichtste 2, die smaakten goed 😊. Fris gedoucht lopen we naar ons diner. Weer lekker, deze keer bonensoep, tagliatelle met iets van vlees en saus en een taartje waarbij het leek of er drank inzat maar wel lekker. Na afloop thuis nog even verder met de proeverij en op tijd naar bed. Morgen staat namelijk weer een wandeldag op het programma. Deze keer naar Nationaal Park Slovensky Raj, Slowaaks Paradijs. Klinkt veelbelovend en we hebben wat internetresearch gedaan, vooral aan te raden met droog weer want het kan glad worden. Wekker gezet, ruim voor de wekker wakker dus om half 8 waren we bij het pension voor het ontbijt. Verbazingwekkend troffen we buiten bij de supermarkt al of nog een bierdrinkend persoon aan 😃 Na een goed ontbijt, waarbij we ons verbaasden over een constant heen en weer lopende vader, nam zijn taak iets te serieus dat ie voor zijn zoontje en voor zijn veel later komende vrouw en dochter voor ontbijt moest zorgen ofzo, gingen we op weg naar het Paradijs. We hadden gelezen waar we moesten parkeren, half uurtje rijden en we gingen voor de grote ronde. Wel paar trappetjes en plateaus zonder reling, maar met kettingen aan de rots. In een reisverslag van iemand anders stond, zelfs kindjes kunnen het, als volwassene denk je gewoon te veel na. OK, gaan we doen. Vol goede moed beginnen we. Steentjes waren zelfs met droog weer op sommige plekken wat glibberig maar goed. Het gaat. En dan komen we aan bij de 1e plateaus en kettingen.... Ik stuur papa geen tussentijdse foto...😉Gisteren kreeg ik al berichtje doe je voorzichtig 😘 bij de beklimming van de top (zelfs zonder een foto van de route), dit is niet handig om te vertellen tussendoor 😜 We klauteren, klimmen, hangen beetje aan de kettingen soms, dalen dan weer af en af en toe iets over de rivier... Water en ik zijn niet de meest goede combi... Ik werd "vroeger" al beetje raar in mijn hoofd als ik langs het kanaal stilstond voor het verkeerslicht en het water bewoog wat... Maar goed.... We moeten verder, zelfs bij een iets teveel overstekende rots boven het water met een klein plateautje...lang leve de kettingen langs de rots maar een reling aan de waterkant en een iets minder grote rots aan de andere kant was ook best prima geweest.... Uiteindelijk komen we aan bij het eind van de blauwe route (na een zeer welkome stop met alcoholvrije radler en een Mars, niet vaak zo lekker geweest (ondanks dat we eigenlijk een Snickers bestelden 😃)) en nu... Blauw zou toch rondlopen.... 2 duitse mannen met een super schattige pug in de rugzak zaten ook al een beetje te kijken wat nou de bedoeling was. Na even kijken op maps besluiten we naar een plaatsje op de groene route te gaan... Blijkt alleen omhoog te gaan, zonder kettingen en gevaarlijke afgronden maar conditietechnisch toch best pittig na 7 / 8 km met proefjes, zoals we de moeilijke stukken zijn gaan noemen. Maar ook dat lukt en dan.... Bordje 7,2 km tot aan de parkeerplaats. Blauwe stip route...kijk, dat zochten we en alleen maar makkelijk. Wel beetje klimmen en dalen maar gewoon wandelen. Misschien normaal bijna saai maar voor nu meer dan welkom. Volgen netjes de blauwe stippen, stoppen nog een keer voor een broodje en het laatste beetje appelsap en dan komen we weer terug bij het begin. Pakken nog even een koel drankje op het terras mee, tappen zelf nog een kofola (om een keer te proeven, blijkt soort plaatsvervanger van zelfgemaakte cola te zijn in Tsjechië en Slowakije toen de coca-cola niet verkrijgbaar was) en een radler (omdat we nog geld over hadden) en dan zijn we na ongeveer 16 km terug bij de auto. Half uurtje terug naar huis, even relaxen op het terras, douchen (was nodig) en naar het pension voor het diner. Lekkere soep, kippenpoot met gekookte aardappels en perziken en chocoladepudding toe met als afsluiting espresso en originele Tatratea toe. Terug naar huis, even praten met Jaroslav, en verder met ons proeverijtje. Morgen soort van rustdag, vond Jaroslav heel goed van ons. Na 2 dagen inspanning moet je relaxen. Inderdaad, dat denken wij ook. Slaap lekker voor straks 😘 PS het paradijs was ook echt mooi, maar niet zo relaxed als dat het klinkt 😉