Een romantische stad, echt iets voor ons 😃

Vanuit ons hotel in Bratislava rijden we rond 9 uur al richting Devin Castle, een ruïne eigenlijk maar wat voor 1... En dan ook nog met een mooi uitzicht. Al met al zeer de moeite waard, alleen jammer dat we te vroeg waren omdat het pas om 10 uur open ging en wij slechts een half uur, door voornamelijk het centrum van Bratislava, hoefden te rijden. Dan maar even een paar espresso drinken. Over het algemeen is de koffie / espresso best goed tot erg lekker. Hadden we niet verwacht 😃 Na het bezoek aan het kasteel rijden we weer terug richting Bratislava en weer door het centrum, helaas geen andere route mogelijk. Maar op zich niet echt hectisch verkeer, alleen veel verkeerslichten. Dan komen we eindelijk op een nieuw stukje Slowakije. Beetje glooiend, mooi. Google Maps zal ons zonder tol- en snelwegen in een uurtje of 4 naar Banská Stiavnica brengen, dat schijnt dus romantisch te zijn. Dat was niet de reden voor deze bestemming haha, want romantisch ehm.... Onderweg stoppen we nog in een klein plaatsje voor lunch, leek ons makkelijker met parkeren. Dat viel even tegen, maar na wat gedraai vinden we een plekje en gaan bij een eenvoudig restaurantje naar binnen. We zien een menukaart voor het eerst alleen Slowaaks. Dan herkennen we de vrijdag, ah dagmenu. 5 keuzes.... Maar wat....lang leve de Lens-app op de telefoon....fotootje en ding herkent de taal en vertaalt... We kiezen een wrap met kip en een cola zero. Wat krijgen we....soep 🤔 oh wacht iedereen krijgt soep. Wrap komt kort daarna. De cola komt niet aan, maar staat ook niet op de rekening. Prima. Serveerster had het ook best druk in haar eentje. Voldaan rijden we verder, nog ongeveer 2 uur. Geplande aankomst 3 uur. Precies wat we hadden aangegeven bij de gastvrouw die via berichtjes met ons communiceert omdat ze op vakantie is. Ze heeft ook een soort puzzeltocht gestuurd voor het laatste stukje. Dat bleek nodig.... We kwamen aan vanaf de verkeerde kant want rechts bij het mijnmuseum dat we moesten invoeren als navigeerpunt kon niet.... Dus draaien aan de rand van het centrum van de stad en terug. Net op tijd herkennen we de 1e foto, rechtsaf. Oh steil...oh smal.... Dan links... Huh....kan niet... Draaien op een bospad en dan kunnen we de bocht wel halen. Steil omhoog en dan een mooi huis met grote tuin. We volgen de instructies voor de sleutels en dan zijn we binnen. Leuk appartementje boven, met grote tuin beneden. We inspecteren de keukenfaciliteiten voor de boodschappen en gaan dan nadat we alles hebben uitgepakt richting de supermarkt. Gelijk vangen we een eerste glimp van het plaatsje op. Erg mooi. Als ze dat bedoelen met romantiek, dan zijn we vanaf nu voor romantische plaatsjes 😃😍 We gaan naar de dichtstbijzijnde supermarkt en doen daar wat inkopen, maar vinden niet alles wat we nodig hebben, maar voor morgenochtend redden we ons wel. Voor koffie die in een dolce gusto-apparaat past, kijken we een andere keer wel. Terug naar ons huisje, de buren zijn inmiddels ook net gearriveerd. Gelukkig staan ze nog bij hun bus, zodat ze hem iets kunnen verzetten, anders was parkeren wel wat lastig geworden.... Zij gaan naar binnen en wij besluiten buiten gebruik te gaan maken van ons welkomstpakketje, gekoelde drankjes en chips 👌🏻 alleen jammer dat zwarte 0%-radler niet zo lekker is 🙈. Het was vandaag overdag overigens voor het eerst echt aangenaam, althans dat werd het in de loop van de ochtend. Maar nu koelt het wel redelijk snel af, ook omdat de zon aan de "verkeerde" kant staat. Vestje aan en op naar het stadje om wat te eten. De keuze is reuze. We drinken eerst wat bij een cafeetje en daarna gaan we naar de Ruinbar. Lekkere gegrilde kip met groente (ook wel eens goed 😃) en een portie friet en als afsluiting een espresso. Erg leuk ding, goed eten en vriendelijke bediening. Na het eten lopen we terug. Dat was nog een dingetje.... Op de heenweg zagen we een wit rond verkeersbord met rode rand en tekst eronder. Oh, hier mogen we niet. Er kwamen wel mensen naar beneden zagen we. Wij op de terugweg toch ook maar zo naar boven maar wat een klim....zo steil. Maar gelukt, eenmaal thuis gaan we lekker rustig binnen even een NPO-serie kijken. 

De 1e volle dag hier begint vroeg. Kleding wassen, ontbijten, in bad (want helaas geen douche) in willekeurige volgorde. We gaan vandaag wandelen langs een aantal hoogtepunten. We beginnen om 10 uur met de rondleiding door het mijnmuseum, erg interessant ondanks dat de gids alleen Slowaaks sprak. Hij bleek grapjes te maken. Stond niet in onze handleiding in Engels 😃 Na de rondleiding, kijken we zelf nog even wat rond en daarna door naar een meertje. Er wordt zelfs in gezwommen, brrr. We vinden een bordje dat ons de weg wijst naar het stadje. Die volgen we. Na de lunch besluiten we naar een aantal kerkjes / kapelletjes op een heuvel te lopen. Een beste klim maar de moeite waard. Naar beneden is natuurlijk altijd, nou ja altijd... Bijna altijd makkelijker, maar deze keer wel. Na een stop op een terras lopen we door naar het dorp en plakken we er nog even een lusje bij aan langs een grotere supermarkt. Op internet stond de rij met koffie zelfs op de foto. En inderdaad, daar hadden ze de juiste koffie. Op zoek naar een sterk soort hebben we alleen cafeïnevrije gekocht.... (kwamen we na 1,5 dag pas achter... Blijkbaar al afgekickt van de verslaving 😃) Om te voorkomen dat we nog weer een tochtje naar het centrum moeten maken gaan we niet eerst naar huis maar besluiten we op tijd te eten. Al met ongeveer 13 kilometer gelopen en 440 hoogtemeters + nog wat meters stijging in de mijn. Nog even weer een aflevering detectiveserie kijken en dan naar bed. De volgende dag besluiten we een soort rustdag in te bouwen door met de auto een uitstapje te maken naar een soort Disneykasteel met daarnaast ook een dierentuin en de plaats zelf ligt er direct naast, Bojnice. Ongeveer 80 kilometer met de auto, 1,5 uur rijden. Op de parkeerplaats aangekomen zien we het kasteel al liggen, who, inderdaad mooi. Na een sanitaire stop op een verbazingwekkend schoon toilet voor een parkeerplaats (komt door de man die zo nu en dan op het terras zit bier te drinken en tussendoor wc's schoonmaakt en helpt parkeerkaartjes te betalen bij een automaat, blijkt moeilijker dan je denkt.... En voor de meesten niet omdat ze geen Slowaaks kunnen zoals wij... Eigenlijk alleen maar Slowaakse kentekens (geen huurauto's waarschijnlijk want we horen ook bijna geen andere talen zoals vorig jaar in Albanië) hier met af en toe een Tsjechische) sluiten we aan in de rij. Behoorlijk lang...  Af en toe roept een mevrouw een heel verhaal.... Mmm... Wat zou ze zeggen. De man voor ons in de rij was zo vriendelijk toen we eenmaal de tekst konden horen het voor ons te vertalen, maar dan in het kort. Van 12 tot half 1 bleek de kassa gesloten ivm lunchpauze en het beste was een combiticket (zou ik ook zeggen als dat het duurste kaartje is 😉) We kunnen kiezen voor een rondleiding in het Engels, maar dan zouden we 1,5 uur moeten wachten. Dat zagen we niet zitten, dus we gingen als 1 van de laatste naar binnen met het goedkoopste ticketsoort, dan mocht je niet overal naar binnen maar we konden wel vrij rondlopen zonder te hoeven luisteren naar een gids die je niet verstaat met daarbij ook nog een grote groep mensen met te kleine kindjes die niet zo lang kunnen luisteren. Nu zien we genoeg van het kasteel en er zijn bijna geen andere mensen in de buurt, ideaal. Lopen op ons gemak door het kasteel en voor dingen die we niet snappen bedenken we zelf wel wat het zou kunnen zijn. Of het klopt geen idee soms, maar geen probleem 😊 Na het kasteelbezoek lopen we naar het stadje voor een lunch en dan terug naar de dierentuin. Erg mooi, ruim opgezet met uiteindelijk toch verrassend veel dieren. Daarna rijden we terug. We gaan thuis nog even buiten zitten en dan gaan we met trui (het koelt hier 's avonds echt snel af terwijl het nu overdag eindelijk echt lekker is) richting het stadje om weer een ander restaurant uit te kiezen. We nemen deze keer het restaurantje zo dicht mogelijk bij ons huis, waarvan onze host had gezegd dat dit lekker was. Klopt. Alleen uiteindelijk iets te druk of pauze, bediening kwam niet meer naar buiten, zelfs niet om snel 1 bord af te ruimen als het leeg is. Ze houden hier nl. niet van lege borden, vinden ze onbeleefd. Dus zodra 1 bord leeg is, wordt deze afgehaald, of de ander nog aan het eten is of niet. Maar we hadden ons eten op, koffie doen we thuis wel dan. Dus binnen betalen en terug naar huis. Om de hond niet te laten blaffen (en vervolgens alle honden in de omgeving ook) nemen we maar weer het hele steile straatje van de 1e terugweg, wel stukje korter. Rustdag vandaag immers. Uiteindelijk toch kleine 13000 stappen met heel wat hoogtemeters gemaakt. 

Onze laatste volle dag hier doen we in de ochtend rustig aan. Draaien na het ontbijt, als de buren zijn vertrokken, nog even een wasje met als gevolg dat we nog even thuis blijven. Lekker buiten, nu is er wel zon aan de goede kant van het huis, kopje koffie erbij, vakantie 😎. Weer iets warmer vandaag, 25+, lekker!! We besluiten een wandeling te maken naar een kabelbaan zoals Jana had geappt als tip. De plaats die erbij stond hadden we op een bordje zien staan bij het meertje in de buurt. Dus die kant op, netjes bordjes volgen, oh 30 minuten maar en 1e plaatsje 20 minuten. Het was een hele klim maar stuk sneller dan op het bordje stond, goed bezig. We zagen ook dat we richting een kabelbaan liepen... Maar toen, geen kabelbaan te zien.... Maps erbij... Beginpunt van de kabelbaan lijkt op 2 uur lopen te liggen (dit is wel zonder rekening te houden met wandelpaden natuurlijk) maar we zien echt niks wat op een kabelbaan lijkt. Dan maar verder met de gele bordjes naar een topje van de berg, weer 100 meter omhoog in volgens het bordje 20 minuten. Dat lijkt redelijk te kloppen. Alleen jammer, uitzicht is verstopt achter bomen. Op de top zien we rode routes, 1tje richting Paradajs waarvan we hadden gelezen dat hier wel mooi uitzicht was. Ook 20 minuten stond er... Oh dan. Doen we dat en dan nog half uur terug naar het stadje. Moet ook niet te gek worden, want we hebben alleen maar een paar mandarijntjes mee als eten. Goed excuus vonden we om niet een wandeling naar iets van 4 uur te maken 😜. Deze 20 minuten was niet helemaal goed en zeker niet korter maar uiteindelijk bereiken we een plek met mooi uitzicht. Wel gek dat nergens een bordje staat dat we Paradajs hebben bereikt.... Maps openen. Oh we zijn er nog niet... Grote heuvel verderop. We vragen ons ondertussen wel af hoe de mountainbiker die we tegenkwamen heeft kunnen fietsen. Het was een elektrische leek het maar ook daar kun je niet goed mee tegen rechtopstaande stenen aanfietsen, technische beklimming zal het zijn geweest 😃We vervolgen de roodwitte markering (echt goed duidelijk) en lopen verder in de hoop dat we niet eerst helemaal naar beneden en daarna weer helemaal omhoog. Dat viel gelukkig mee. Ook vanaf hier mooi uitzicht, maar nog steeds geen bordje... Nou ja, dan maar niet. Genoeg voor vandaag. We besluiten via een normale weg richting het stadje terug te lopen. Hier zijn meer mensen dus waarschijnlijk is er hier ook een weg in de buurt. Die was lastig te vinden. We vroegen een groepje hoe we weer naar het stadje kunnen komen en zij wezen ons de weg, wel steil maar dan zouden we weer in het dorp uitkomen. Niks te veel gezegd... Ondergrond was wat zanderig en wat losse steentjes. Ging niet super soepel maar wel snel en gelukkig geen enge afgronden in de buurt. Dan is zo'n steile afdaling toch iets minder prettig, maar nu komen we uiteindelijk bij een weg uit. Missie geslaagd. Nog een laatste afdaling naar het dorp, lunch. We bekijken daarna nog even het oude kasteel, pinnen geld om onze volgende overnachting contant te kunnen betalen, pinnen nog een keer geld maar nu bij een andere bank omdat bij de 1e bank maar €200 tegelijk kon worden gepind en dan gaan we nog even weer op een terrasje zitten. Eigenlijk om de middag te overbruggen en ervoor te zorgen dat we hier ook kunnen blijven voor het diner, want om nog meer te klimmen... Au 🙈 We zitten lekker, beetje mensen kijken en dan gaat de tijd toch best snel en de lunch zakt ook snel. We gaan deze keer voor een vegetarisch/veganistisch restaurant. Staat goed aangeschreven, menukaart zag er goed uit en er zitten eigenlijk ook altijd wel mensen... En ze hebben plekje voor 2 over. We kiezen 2 gerechtjes zonder "vlees" in de omschrijving, nepvlees is niet helemaal ons ding namelijk. Vragen extra bordje zodat we makkelijk kunnen delen en mmmmm, erg lekker. En niet al te zwaar. Dat komt goed uit, want bij de koffie vanavond hebben we nog een donut van de donuteria 😋😋 

Dit was dus een naar men zegt romantisch stadje. Of dat het was weten we niet, maar mooi was het zeker, vooral de uitzichten op de oude stad, van origine erg rijk door de mijnbouw (zilver). De stad ligt namelijk in een soort oude vulkaankrater waardoor er veel hoogteverschil is. Het is ook een UNESCO werelderfgoed. Wat wel triest is, is dat er in maart dit jaar een heel grote brand heeft gewoed, waardoor er 5 of 6 historische panden gedeeltelijk zijn verwoest. Daar zie je de sporen nog van en ze zijn druk bezig met renoveren, maar dat zal nog wel even duren. Op de bouwplaats hangen allerlei foto's van de brand met daarbij het verhaal, heftig. Maar gelukkig is de brand niet verder verspreid en is het grootste deel behouden gebleven, maar wat zullen die mensen in spanning hebben gezeten 🙄 

Al met al, we hebben het hier heel fijn gehad, dus toch een erg goede keus (of stiekem zijn we toch romantisch, dat kan natuurlijk ook, onbewust romantisch 🤣) Op naar de bergen 🏔️⛰️🗻 (nog meer klimmen)