Berat... De stad van 1000 ramen en moeilijke weggetjes

10 augustus 2022 - Berat, Albanië

Na een vroeg ontbijt vertrekken we uit Valbona voor een rit van een uurtje of 7 naar Berat. Niet heel veel kilometers... 350... Dus er zullen wat bochten of minder goede wegen zijn. Het 1e stuk kenden we van de heenweg, maar deze kant was wat slechter maar viel niet tegen. Alleen af en toe even remmen voor een gat in de weg en verdekt opgestelde verkeersdrempels. Vervolgens rijden we richting de grens met Kosovo. Knipperende tegenliggers... Misschien hebben we de lampen niet helemaal goed aan. Ah.... Politie langs de weg, dat was het.... We moeten stoppen... Ok. Ze vragen waar we heen gaan, wij Berat, zij oh mooi. En tegen elkaar (in het Engels) ze komen uit Nederland. Rij maar door 😁 We gaan verder naar het zuiden, niet de grens over overigens. We vinden een mooi plekje voor een koffiestop met uitzicht. We bestellen de lokale specialiteit erbij, fli....blijkt een klein stapeltje pannenkoekjes. Lekker. En ondertussen kijken we net aangeklede, soms iets te bloot ;-), mensen die een feestje of familiebijeenkomst hebben daar. Altijd leuk, mensen kijken. We kunnen er weer even tegen en rijden verder. We komen uiteindelijk op een snelweg. Dat schiet lekker op, behalve dan dat we langs badplaatsen en de hoofdstad komen.... Maar goed. Geen gaten meer in de weg. Het laatste stuk is weer binnendoor, stuk rustiger en dan.... Zoeken naar de locatie. We hadden al gelezen in de reviews van ons hotel dat de parkeerplaats niet bij het hotel was. Maar als we eerst maar in de buurt zouden komen... Adres in het navigatiesysteem ingevuld... Ah linksaf... Straatje inkijken... Oh trap aan het eind... Dat is niet goed... Doorrijden dan maar.... Iets verderop.... Linksaf.... Dat is geen weg....mmmm apart.... Oh draaien... Ok.... Opnieuw ... Weer dezelfde straten in....dat werkt niet... Dan maar via google maps zelf kijken (zonder internet kun je geen route laten maken immers)....ah deze weg naar links loopt door tot de straat van bestemming. Wel een beetje smal en bochtig maar wel een straat.... Straat in.... Geparkeerde auto's langs de kant... Nog smaller stukje... Spiegels inklappen dan maar en toen een bochtje en een.... trap aan het eind.....ai..... Achteruit weer terug...  Net wat lastiger dan vooruit.... Halverwege kunnen we gelukkig weer draaien.... Terug op de hoofdweg besluiten we de grote wegen aan te houden... Dat gaat beter. We vinden een parkeerplaats langs de straat in de buurt waar het volgens Maps zou moeten zijn. En dan een bordje... Vila Twix... 20 meter... Gelukt. De auto laten we de komende dagen staan 😊 We hebben zelfs nog dagje meer hier dan we in eerste instantie dachten. Prima keus. Knus hotelletje, fijn bed en douche, leuk terrasje, s ochtends prima ontbijt buiten en erg vriendelijke mensen. Het plaatsje zelf is ook erg gezellig. We zitten dichtbij een autovrije boulevard waar de Albanezen 's avonds de zogeheten pantoffelparade houden.... Iedereen gaat hier 's avonds de straat op en loopt of strijkt neer op een terras. Wij doen de komende avonden mee, kiezen wel voor het terras ipv alleen maar lopen 😃 Omdat we 2 volle dagen hier zijn verdelen we de bezienswaardigheden een beetje. Met 36 graden is even terug naar het hotel voor een boekje en frisse douche ook wel lekker. De eerste dag klimmen we omhoog naar de citadel wat eigenlijk bijna een dorp boven de stad is. Daar bekijken we restanten van de citadel en genieten van het uitzicht over de stad. Terug beneden doen we een paar boodschappen en lunchen we. We zoeken ondertussen leuk restaurantje voor 's avonds. We vinden iets op internet vanuit een reisblog. Het schijnt heel klein te zijn dus even kijken of we kunnen reserveren. Omdat ons Albanees na een week nog niet verder komt dan "Proost" besluiten we erheen te lopen en niet te bellen. Maar goed ook want de route ernaartoe was zo ingewikkeld ivm bouwwerkzaamheden en steile straatjes (leuk zo'n oude stad... Van een afstandje ;-)) dat we er eigenlijk helemaal niet wilden eten en daar in het donker weer terug moesten lopen haha. Gelukkig was het vol. Uiteindelijk vinden we ander restaurant met traditionele gerechten met mooi uitzicht. De tweede dag gaan we aan de overkant van de rivier het andere deel van de oude stad bekijken. Slalommen en klimmen wat tussen oude huizen door, drinken kopje espresso (overal erg lekker, vergelijkbaar met de Italiaanse van vorig jaar) tussen lokale bevolking en steken de rivier over naar de nieuwe stad (waarschijnlijk al lang geleden zo genoemd want zo nieuw was het allemaal niet 😃). We gaan kijken of we een rugzak kunnen vinden zodat we weer 2 rugzakken hebben als we gaan wandelen. Onze 4 jaar geleden gekochte Montenegrijnse Juventus-tas heeft de bergwandeling in Valbona namelijk niet overleefd maar veel gemak van gehad de afgelopen jaren voor die paar euro die hij gekost had. We komen wat winkels tegen zoals je die bij ons ook vindt, maar de prijzen zijn dan ook vergelijkbaar. Maar vinden ook een winkel met 1 rugzak buiten en verder heel veel andere spullen. Als je spullen niet alleen op schappen langs de wand zet maar ook de vloer volpakt kun je namelijk veel meer spullen kwijt. Erg bijzonder, uit respect voor de winkelmevrouw geen foto van gemaakt 😊. Op de terugweg gaan we even langs om te vragen wat ie kost. De terugweg liet onverwacht even op zich wachten... We komen langs loungebar München. Omdat we daar over ruim 2 weken zijn, gaan we daar wat drinken. Onze gebarentaal was helaas niet zo goed. In plaats van nog een drankje krijgen we de rekening. Nog goedkoper dan in de rest van het land tot nu toe. Ook geen toerist meer te zien hier.... We besluiten het tweede drankje iets verderop te drinken. Zoveel barretjes. We gaan voor Bar Milan. Bij bar Londen zat niemand. Goede keus bleek.... Er zat buiten een groep mannen aan het bier. De barman ook bleek. Wij bestellen ook een biertje. Iemand van de groep ging weg en kwam terug met een tas met een bakje. Ze pakken iets eruit en dan komt de tas bij ons langs....beenham. Wij moeten ook wat nemen. Ok.... Even later besluiten we om nog een biertje te nemen. Omdat de groep en de barman binnen zijn gaan zitten pakken we het zelf uit de koelkast. Laten zien wat we hebben gepakt. Moeten even wachten met naar buiten gaan 🤔🤔 krijgen bordje met nog meer ham 😊 zo lief. Ondertussen is er iemand nog traytje gekoeld bier gaan halen. Bij het volgende biertje geven we de mannen een rondje. Werd gewaardeerd. We proosten vanaf buiten naar de groep binnen. Er gaat weer iemand weg, komt terug met zakje chips voor ons.  Even later weer iemand met ham, en later nog weer wat chips. Onverwachte topmiddag haha. Op de terugweg nog langs de winkel met de tas. Mevrouw haalt uit de kassa het bedrag dat het kost. Ook een manier ipv een prijskaartje :-) we gaan akkoord. Missie geslaagd. 

Berat was een goede keus, hotel op een topplek als je er eenmaal bent. Zo op naar de volgende locatie.... Zijn weer benieuwd 😊😊

Foto’s